Visie in het onderwijs

Pedagogisch project

We willen onze school beleven als een ontmoetingsplaats.

Schoolbestuur, leerkrachten, ouders en kinderen kunnen er elkaar ontmoeten.

Een kruispunt van levenswegen.

Op die wegen zijn er ons reeds velen voorgegaan.

Laten we even terugblikken.

We werken nu in de gebouwen van de zusters van Maria en Jozef.  In Geraardsbergen spreekt men over het Zusterhuis.  Voorheen werkten we in het Sint-Jozefsinstituut, het “Karmelieten”.

Onze school is opgericht door de paters Jozefieten.  Beide congregaties, van de zusters èn de paters, zijn ongeveer honderd vijftig jaar geleden gesticht door kanunnik Constant Van Crombrugge.  Die persoon is ons toen voorgegaan: zijn inzet om onderwijsmogelijkheden te organiseren ook voor de eenvoudige mensen uit de stad, blijft een voorbeeld voor ons.  Als school voor Buitengewoon Onderwijs trachten we zijn voetspoor te volgen.

Een ander voorbeeld vinden we in het Emmaüsverhaal.

Twee leerlingen ontmoetten Jezus.  Zij hadden de moed reeds opgegeven.  Ze waren erg ontgoocheld.  Jezus luistert naar hun verhaal.  Hij geeft duiding bij wat zij te vertellen hebben.  Hij verbindt hun verhaal met wat hij heeft geleerd uit de Schrift.  Ze luisteren geboeid naar zijn woorden.  Ze dringen erop aan dat hij bij hen blijft.  Bij het breken van het brood gaat hen een licht op en gesterkt keren ze naar Jeruzalem terug.

Onze school wil een ontmoetingsplaats zijn.  Mensen van alle slag kunnen er elkaar ontmoeten: ouders, kinderen, leerkrachten, therapeuten, mensen vanuit ondersteunende diensten,...  Allemaal mensen met een eigen verhaal.

Het is de bedoeling mensen in onze school op verhaal te laten komen.  Ouders en kinderen kunnen in hun eigen verhaal hun sterkte en zelfvertrouwen terugvinden, zodat ze later opgelucht en op eigen houtje verder kunnen.

We kunnen dat slechts realiseren als elk van ons, met zijn eigen inbreng, zichzelf in het dagelijks verhaal op school, terugvindt.

We moeten er bewust van blijven dat elk van ons daaraan participeert.

Ouders zijn ervaringsdeskundigen.  Hun verhaal en dat van de kinderen gaan we beluisteren.  Dat is onze dagelijkse opdracht.

Wij gaan ook onze ervaringen meedelen.  Via gesprekken, overlegmomenten, klassenraden, rapporten, oudercontacten.

Om goed te participeren moeten we op dezelfde golflengte geraken. 

Dat heeft alles met afstemming te maken.  Dat vraagt inspanning, geduld en gevoeligheid.

We willen ook het persoonlijk verhaal van elk kind beluisteren.  We willen hen de middelen

aanreiken om hun verhaal te vertellen.

Wij zijn hier op school om de kinderen aan te spreken, in de ruimste zin van het woord.

We willen hun eigen stem horen, zodat ze later een stuk mondiger hun eigen weg kunnen gaan.